Baziren behin kontsola-zale bat eta ordenagailu jokozale bat (“PCro” bat, alegia). Zorioneko egun batean hil ziren biak, eta Patuak horrela erabakita, non eta Dantek deskribatutako Zazpigarren Infernuan egin zutela topo. Bizitzan etsai natural porrokatuak, aurki hasi ziren elkarri mokoka. Edo, hobeto esanda, PCroa hasi zitzaion kontsolero gixajoari, oldarkor eta puztuta: “Hara, hara! Begira nor dugun hemen!”. “Aupa” erantzun zion besteak, “Hilda ere, ez nau bakean utziko, ezta?” bere golkorako pentsatuz...

– Nolatan hemen, txikito? -galdetu zuen PCroak-.
– Tira, badakizu bideo-kontsoletako jokoak piloa gustatzen zitzaizkidala, akaso gehiegi, ezta? Nobedadeak, bildumagileentzako edizio metaliko itxuroso eta erakargarriak, jada ditudan jokoen HD bertsio berrituak, PS Plus eta Xbox Live zerbitzuen kuotak... Bada, garesti ordaindu nuen adikzio hura, eta “garesti” diodanean hizkiz hizki ari naiz: jornala martzianitoetan gastatzen nuen, eta azkenean zendu nintzen, pobreziaren pobreziaz.
– Kar kar kar! Kaikua! Ez diat beti esan, ba, hori guztia ordenagailuetan askoz merkeagoa dela? Horretarako dago Steam, hain zuzen, bizitza osoan instalatuko ere ez dituan jokoak merke-merke erosteko!
– Beharbada bai, baina niretzat inportanteagoak dira kontsolek ematen dituzten erraztasunak eta konplikaziorik gabeko partidak; gainera...
– To, to, to! Ikusten? Hori izan duk beti hire arazoetako bat, sasi-erosotasun horren etengabeko bilaketa. Gutxiegi baduk, zergatik konformatu Sonyk edo Nintendok eskaintzen diaten apurrarekin? Nik, esaterako, ordenagailua hiper-dopatuta neukaan: prozesadorerik azkarrena, punta-puntako RAM memoria, piztia ez gainberotzeko haizagailu aleroidunak, eta abar. Noski horretarako hamaika foro frikitan orduak eta orduak eman behar izan nitiala, baina emaitzak merezi zian, ez duk uste? Arriskatu hadi, txo!
– Horretarako gogo gehiegi ez dut normalean izaten baina tira, horrela ikusita...
– Eta jokoak kontrolatzeko gailuak, mesedez! Benetan eroso hago aginte narras horiekin, teklatu eta sagutzarraz baliatuz tiro jokoetan arma-prezisioa esponentzialki igotzen dukela jakinda? Ez al haiz estutzen estrategia jokoetan unitateak banan-banan hautatzean? Neuk behintzat ezingo nikek!
– Sofan botata jokatzea gustatzen zait, ordea...
– Atx! Serio, telebistan?! Badakik horrelako trasteek nekez mugi dezaketela egun gama baxuko edozein monitorek mugitzen diaten 4K bereizmena, ezta? Eta zer esanik ez, 60 hertzio konstanteekin amestea ere! Alabaina, egiatan 720 edo 1080 puntu ziztrinekin konformatzen bahaiz, ba beno, aukera bakoitzaren baitan dagoela suposatzen diat.
– Egia esan, ez dut inoiz gauza horietan pentsatu. Izan ere, beti izan dut buruan entretenimendu azkar hutsa, baina egia da orain hilda egonda gauzak beste perspektiba batetik ikusten hasia naizela. Bestelako “esperientzia” batzuetara” irekita nagoela, nolabait esateko.
– Zer esperientzia eta zer esperientziaondo! Hago isilik eta eros ezak PC on bat behingoz!
– Jauzi bortitzegia, apika. Baina egon, gauza bat okurritu zait! Bogan dagoen cross-play sistema erabilita elkarrekin joka genezake tiro jokoren batera! Nik PlayStationean, agintearekin; eta zu ordenagailuan, teklatu eta sagua erabiliz. Eh? Eh? Zer diozu? Ideia ona, ezta?
– ... -esan zuen PCroak, “Babo arraioa!” bere golkorako pentsatuz-.