Etsaia nor den esango dizuet.

Jostatutako aurrekoak ez dit taktika jokoen irrika asetu. Gose honek, hirutan hasi eta ezin bukatu neukan beste joko taktiko bat ekarri dit gogora. Txandakako borrokak, talde kudeaketa, etorkizunean oinarritutako zientzia fikzioa, misterioaren zirrara.

XCOM Enemy Unknown, gogoz hasi izan dut beti, baina kanpainaren erdian nonbait, jokoa uzteko arrazoia etorri zait une oro. Arrazoia, betikoa izan da: Maila bat gainditzearen ezintasuna eta jokoa hasieratik hartzera behartutako ustea.

Steam plataformara hurbildu naiz oraingoan, jokoaren prezioa jakiteko. Zortekoa ni, % 85eko deskontua eduki baitu begiratu dudan egunean. Orain arte erosi gabe nola jostatu naizen jakin nahi baduzue, gaur kontatzera geratuko ez naizen, Karibeko itsas-lagunen inguruko istorio bat dela aurreratu dezaket.

Besterik gabe, Enemy Unknown, XCOM sagako lehenengo 3D jokoa da. Firaxis Games garatzaile taldeak sortua eta Feral Interactive taldeak GNU/Linux plataformatara ekarria. Azken bertsio hau jolastu dut. 2012an argitaratu zen eta gaur egun plataforma anitzetan aurki daiteke salgai.

Akzioa era zinematikoan izateak, jokoan murgildu nau

Komiki edo karikatura estiloa darabil. Hamabi urte igaro diren arren, alderdi grafiko berezia atsegingarri zait. Mapak ilunak dira orokorrean. Baina pertsonaien animazioek, argi jokoek, eztandek eta agertoki suntsigarriek bizitza ematen diete.

Iluntasunaren arrazoi handiena, guda-lanbroa da. Kontrolpeko pertsonaia guztien ikusmen gaitasunaren arabera, maparen zati ezberdinak agerian edo izkutuan egongo dira jokalariarentzat. Urruti edo oztopo baten atzean dagoena guztiz iluna ikusiko delarik. Aurkezpena asko gustatzen zait orokorrean, kamerak ere parte hartzen du askotan, gertaera nabermenetan kamera zinematikora aldatuz.

Arazo batzuk gertatu daitezke etsai batzuen agerraldietan, ordea. Guda-lanbro ezak etsaiak agertarazten dituenean, batzuetan kamera zinematikoak, etsaiak alboko pareta edo kotxe baten barrura teleportatzen ditu une batez. Ez du jokoan eraginik dena den, hiru segundoko arazo bisuala besterik ez da. Barregarria askotan.

Estralurtarrak gure ikuspegian agertzen direnean, haien ongi etorri animazioa oparituko digute

Estralurtarrek Lurra inbaditu nahi dute eta munduko nazio boteretsuenek sekretupean finantzatutako proiektu militarra jokalariaren esku egongo da.

Jostagarritasun zikloak, borroka eta operazio-basearen kudeaketaren artean salto egingo du. Egunak aurrera egin ahala, munduko herrialde ezberdinek laguntza militarra eskatuko dute. Batzuetan soldadu talde bat beharko dute, besteetan aireko laguntza edota lehengaiak. Hilabetearen amaieran, herrialde hauek, dirua emango diote proiektuari, hobekuntzatan inbertitzeko. Herrialde baten izu-sozial neurgailua betetzen bada, herrialde horren laguntza galduko da eta diru gutxiago sartuko da hilero.

Askotan, hiru misio ezberdin aktibatuko dira batera, munduko puntu ezberdinetan. Jokalariak bakarra hautatu behar du, izu-sozial neurgailua eta jasoko duen saria balantzan jarri beharko dituelarik.

Operazio-baseak sei bider lauko lauki-sarea du, bertako hutsuneetan eraikitzeko. Bertan arma eta material berriak egiteko tailerrak, estralurtarrak galdekatzeko tramankulua, energia iturriak eta abar eraiki daitezke. Jokoan aurrera egiteko beharrezkoak diren eraikin batzuk daude. Horrez gain, eraikin berdintsuek bonusa eduki ohi dute bata bestearen ondoan badira.

Honek guztiak, eraikitzean estrategia erabili behar izatea gauzatzen du. Hangar bat ere bada, hegazkinak sortu, hobetu eta kontinente ezberdinetara bidaltzeko. Istorioan zehar, ingeniarien eta ikertzaileen buruekin hitzegiten da askotan, beraien tailer eta laborategietan sortzen dira hobekuntza gehienak. Hobekuntza berriak noiz eta nola lortzen diren ere, adieraziko dute zinematika ezberdinekin.

Baseko obrak nola egin ondo pentsatu behar da lehengaiak ez agortzeko

Jokoaren mamia ordea, barrakoietan dago. Bertan, goitik behera eraldatu daitezkeen soldaduak daude. Izena, itxura, jaioterria eta abar. Zuzenean aldatu ezin dena, beraien estatistikak eta maila dira. Horretarako guda zelaira bidali beharko dira eta onik itzuli beharko dute. Zaurituak badira, erizaindegian egunak edo asteak igaro beharko dituzte sendatu arte. Heriotzak ez dauka atzera bueltarik.

Pertsonai batzuei kariño berezia hartu diet, eta beraiengatik sufritu dut mugimendu kaxkar bat egin dudan bakoitzean. Apustuaren eta arriskuaren zirrara sentiarazten dit nolabait, era sano batean. Eta era seguru batean ere bai. Heriotzak ez dauka atzera bueltarik, partida berriro kargatzen duzun arte.

Partida berriaren hasieran, "Ironman" deritzon joko mota aktibatu nahi nuen edo ez galdetu dit. Aurreko saiakeratan beti aktibatu izan dut, eta pertsonaia onenak galdu ditudan uneetan, partida irtenbide gabeko kale batera iristen da.

Sistemaren ausazko aukeraketak brutalak izan daitezke. Jokoak ehuneko jakin bat du bere aukera guztietarako, estatistika, armak, distantzia eta abarren arabera. Batzuetan, hautaketa bikainak egin ditudan arren, alien bat iluntasunetik agertu zait, % 100eko parapetoa daukan nire soldadutik kilometro erdira eta tiro kritiko bakar batez akabatu du. Ironman partida batean, partida bera ezabatu eta berriro hasteko arrazoia izan daiteke. Nire iritziz ausazko aukeraketa gehiegi dago "normala" ez den zailtasun maila batetara jolasteko.

Guda zelaiak, hiri handietako guneetan eta basoetan oinarritutako lauki-sareak dira. Bi mailatako parapetoz osaturik daude, gorputz erdia edo osoa babesten dutenak. Elementu guztiak suntsi daitezke, beraz, inoiz ez da soldadu edo etsairik guztiz salbu dagoenik. Borrokak txandaka eratzen dira, lehenengo gizakien txanda da eta gero estralurtarrena. Pertsonaia bakoitzak bi mugimendu ditu posizioz aldatu edota tirokatzeko.

Gizakiek lau klase ezberdineko soldaduak eduki ditzakete, misio bakoitzean gehienez sei soldadu batera egon daitekeelarik. Klasearen arabera, abilezia ezberdinak izan ditzakete eta beraien ekipazioa ere ezberdina izango da. Borrokatan distantzia ezberdinetako armak, lehergailuak, botikinak eta ke-lehergailuak erabiltzen dira batik bat.

Alien harrapatzeko taser moduko bat ere bada, gero estralurtarrari galdekatzeko tramankulu batean sartu eta teknologia berriak egiteko aukera lortu daiteke. Honela, arma eta armadura boteretsuagoak ekoizteko.

Barrakoietan "Modern Warfare" jokoko modelo bat, gutxinaka "Halo" frankiziako batean bihurtu daiteke. Teknologia hauek lortzea beharrezkoa da jokoaren bigarren zatian agertzen diren arerioekin amaitzeko. Nire lehenengo partidan ez nion garrantziarik eman eta eskuadra guztiaren txanda oso bat, arerio bakarra amaitzeko gai ez zela ikusterakoan, jokoa ezabatu nuen. Nahiko gamer zaputza nintzen nonbait.

Egoera askotarikoetan aurkituko dira gure soldaduak

Azkenean, aipatutako joko taktikoen irrika asetu dut, bideojoko zerrendan ez neukan beste arantza bat kenduz, gainera. Txandakako jokoak atsegin dituen edonori gomendatzen diot jokoa, zailtasun arruntean jokatuta eta Ironman era alde batera utzita.

Misio guztietan behintzat behin gordeaz, atzera bueltarik gabeko ezer gertatuko balitz, hura ezeztatzeko. Jokoa ez da errazagoa partida kargatzeko gaitasunagatik. Ausaren jainkoen bidegabekeria eta irtenbide gabeko kaleak ekiditeak ordea, frustrazioa ere geldiarazten du. Horrenbeste maite dugun software mota hau, gure dibertimendurako eginda dago eta inork ez digu esan behar nola dibertitu gaitezkeen. Bakarkako jokoetan bederen.